Gamze KOÇ

gamzekoc83@gmail.com

Yıllar önce şişe dibi kalınlığında gözlükler takıyordum. Gözlüklerim elîm bir kaza sonucu kırılınca çerçevemi hazır yenileyeceğim, camların numarası büyümüş mü küçülmüş mü diye de bir doktora görüneyim demiştim.

Bir göz doktorunun ağzından, üç ay sonra renkleri göremeyeceğimi, altı ay sonra da görme yetimi kaybedeceğimi duymuş bir insan olarak gözlüksüz bu dünyaya bakmak ne kadar zordur çok iyi bilirim.

Bazen “kör olaydım da keşke görmeyeydim.” dediğiniz olur, bazen de bunca şeyi görmüyor olmak için ancak kör olmak gerek diye çığlık atasınız gelir ya hani. Ben de tıpkı böyle bir güne uyandığım bir sabah, karşıma her çıkana, gelen geçen herkese gözlük dağıtmak istemiştim. Yaşanan bunca acının, gözyaşının, haksızlığın ve zulmün karşısında bu kadar sessiz kalmak, ancak insanların gözlerinin göremiyor olmasıyla açıklanabilirdi çünkü. Başka bir şeye kimse inandıramazdı beni.

Baktım, gözlerde sorun yok, kör falan değil hiç kimse! “Çığlık” atmak istedim bu sefer.  Anladım ki o da nafile! Sesimin duyulmayışını da sağır olduklarına verecek kadar ahmak değildim. Ben de susmaktan iyidir deyip en iyi bildiğim şeyi yaptım ve yazdım.

Hemen her evin önünde duran cenaze araçları, görmeyen gözlerimize fer olur da gözlüklerime kimsenin ihtiyacı kalmaz, ben de bu şiirimi yırtıp atarım sanmıştım, yanılmışım!

Tarih tekerrürden ibarettir derler ya, el-hak doğruymuş.  Ölüm bile yetmiyormuş gözlerimizin açılmasına.

Öyle ya insanların gözleri değil karakterleri bozuk olunca gözlük de kâr etmiyor artık.

                             CAMBAZ

Gözlükler satıyorum ey ahali,

alan yok mu?

Kırılan camla görmesi çok güçtür,

üstelik, her şeyi çok sanır insanoğlu

hâlbuki hiledir bu.

Alıştırmayın gözlerinizi bu düzene.

Çıkarıp bir daha takın.

Bakın!

Hiç gökyüzü böyle paramparça olur mu?

Kırılan camını değiştirmeye üşenene,

uzak gözlüğünü kaybedene,

eğri büğrü görmekten sıkıldım artık, diyene

dosdoğru gösteren gözlükler satıyorum.

Tanesi  sadece “Bir dünya!”

Dünyasını verene

gözlük hediye.

Bu dünya, dişlerimin arasına sıkışmış bir et parçası

çenemi zonklatan bir diş ağrısı.

Gördüklerim delirtiyor

hatta huzursuz ediyor beni bu sahne.

Bu alkışlar adresini şaşırmış

burada durmamalı.

Yanlış yere doluşmuş bu insanlar.

Yüzlere küçük gelen maskeler, 

 u dönüşlerle dolu maziler,

hepsinin eteklerine yapışmış.

Kör olmalı bu alkışların sahibi.

Gözlükleri kırıktır ya da kayıptır belki

yoksa bu sahnedekilerin biri bozacıysa

diğeri de şıracı.

Alkışların altında boğulan çok

can simidi yok.

Işıklardan gözler kamaşıyor belki de

Yaygara ertesi gün manşetlerde

Tilkiye veriliyor aslan payı

Abdurrahman Çelebi unvanına mazhar olan keçi

ne kadar da yaşlı.

Görmeyen gözlere türlü türlü oyunlar var

Yazık, sirklerde cambazlar bile ilgi çekmez oldu artık

onlar bile işsiz kaldı!